สุดท้ายกับ สัตว์วิกาล

ว่าจะไม่เอ่ยถึงหนังสือเล่มนี้อีกให้แสลงใจ แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ก็จับใจหลังจากได้ยินคำของคุณ ภิญโญ ....

ฟิล์มไวรัส ทำหนังสือไปแต่ละเล่ม นอกจากจะเคยรู้จักคำว่ากำไรและคืนทุนเพียงเล่มเดียว (ครั้งเดียว) ทำหนังสือแต่ละเล่มดูจะมีแผล มากกว่าความภูมิใจ

แต่นั่นศรีทนได้ ถ้าหนังสือที่จมทุนเพียงมีชื่อ filmvirus แต่เมื่อใดที่มีตรา openbooks ร่วมด้วย กรรมที่เราทำไว้ย่อมตกลงกับผู้อื่น

ด้วยเหตุผลที่ยากจะเอ่ยในที่นี้ว่าคนทำแต่ละรายลงแรงกันไปแปลก ๆ แบบไหนบ้าง สัตว์วิกาล- ภาพเรืองแสงของอภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล ก็เป็นหนังสืออีกเล่มที่มีจำนวนพิมพ์น้อยมาก ทั้งนายทุนและเจ้ยตั้งใจทำพิเศษ เพื่อเป็นหนังสือสะสม ค่าลงทุนก็มากโข (ราคาไม่แพง หากไม่ทะลึ่งไปเทียบกับค่ายใหญ่ยักษ์ที่เป็นทั้งเจ้าของกระดาษ-โรงพิมพ์ และร้านค้า) ซึ่งงานนี้ผู้พิมพ์จะเจ็บตัวหากขายไม่หมด

ที่จริงมันขายได้หรือไม่ ก็ไม่มีผลทางการเงินในด้านใดต่อ ฟิล์มไวรัส - เพราะเราทำเล่มนี้ เราประกาศแต่แรกว่าเราไม่เอาเงินสักบาท

แต่สำหรับคนที่อยากเป็นคนทำหนังเกลื่อนเมืองไทย ที่มีสตางค์เที่ยวเตร่เหลือเฟือ และปากพร่ำพูดว่ายึด อภิชาติพงศ์ เป็นแบบอย่าง - Shame on You