Rainer Werner Fassbinder, Ritwik Ghatak, Werner Herzog, Jacques Rivette, Jacques Tati, Shuji Terayama and Wim Wenders in THE 8 MASTERS (OPENBOOKS / FILMVIRUS)
The 8 Masters ของ ฟิล์มไวรัส สำนักพิมพ์ openbooks
ผลงานของ 8 ผู้กำกับหนัง auteur ระดับโลก
ไรเนอร์ แวร์เนอร์ ฟาสบินเดอร์, ริทวิก กาฎัก, แวร์เนอร์ แฮร์โซก, อากิ เคาริสมากิ , ฌ้ากส์ รีแวตต์, ฌ้ากส์ ตาติ, ชูจิ เทรายาม่า, วิม เวนเดอร์ส
ผลงานของ 8 ผู้กำกับหนัง auteur ระดับโลก
ไรเนอร์ แวร์เนอร์ ฟาสบินเดอร์, ริทวิก กาฎัก, แวร์เนอร์ แฮร์โซก, อากิ เคาริสมากิ , ฌ้ากส์ รีแวตต์, ฌ้ากส์ ตาติ, ชูจิ เทรายาม่า, วิม เวนเดอร์ส
แวะซื้อได้ที่งานมหกรรมหนังสือ ระหว่างวันที่ 17-28 ตุลาคม ที่ ศูนย์ประชุมสิริกิติ์
หาซื้อได้ที่ บู๊ธสำนักพิมพ์โอเพ่น บริเวณ L 02 แพลนนารีฮอลล์ และ อัลเทอร์เนทีฟ ไรเตอร์ บริเวณ บู๊ธ N 36 โซน C1 (ชั้นล่าง)
หาซื้อได้ที่ บู๊ธสำนักพิมพ์โอเพ่น บริเวณ L 02 แพลนนารีฮอลล์ และ อัลเทอร์เนทีฟ ไรเตอร์ บริเวณ บู๊ธ N 36 โซน C1 (ชั้นล่าง)
2 comments:
คุณฟิลม์ไวรัสอธิบายหนังเรื่อง Playtime ให้ปุ๊กฟังหน่อยจิ คือว่าดูแล้ว ไม่เข้าใจเลยหง่ะ : )
อธิบายมันยาวน่ะคุณปุ๊ก หนังตาติผมก็ไม่ได้ดูนานแล้วด้วย เพราะหนังตลกดูซ้ำมันไม่ค่อยสนุก
ถ้าตอบอย่างรวบรัดก็คือ ฌ้ากส์ ตาติ ผู้กำกับและผู้แสดงในบท M. Hulot เป็นตัวละครแบบคนชายขอบที่หาที่ทางของตัวเองไม่ค่อยเจอในโลกสมัยใหม่ เวลาเขามองตึกรามบ้านช่องเทคโนโลยีสมัยใหม่ ทำให้เขาอดเสียดายความงามเรียบง่ายแบบเก่าก่อนไม่ได้ รู้สึกหนังเขาทุกเรื่องจะสะท้อนมุมมนี้ โดยเฉพาะฉาก 5 นาทีแรกของเรื่อง Mon Oncle (My Uncle)ที่ตัวละครเดินจากเขตบ้านเก่า เดินเข้าเมืองใหม่ จะสรุปเรื่องได้หมด
ส่วนใน Playtime ความช่างสังเกตของเขาเวลาที่มองคนเคลื่อนไหวในทัศนียภาพเมืองที่เต็มไปด้วยกระจก จริตของคนปารีส ความอลเวงแห่ตื่นตูมของพวกนักท่องเที่ยวมันมาเปรียบเทียบกับความเรียบง่ายที่ยังหลงซ่อนอยู่ของชาวบ้าน หรือเรื่องของสาวนักท่องเที่ยวแปลกหน้าที่ดูจะสนใจชีวิตคนมากกว่าวิวสวย ๆผิวเผิน
สรุปแล้ว Playtime นี่เป็นหนังที่ใช้เฟรมภาพแสดงมุกตลกทางภาพได้แทบทุกรายละเอียดซ้ายขวา มุมเล็กน้อยของเฟรม ถ้าเทียบกับแชปปลินซึ่งตาติได้รับอิทธิพลมาบ้าง หนังแชปปลินอาจจะได้อารมณ์กว่าในเชิง story แต่หัวทางภาพเรื่องรายละเอียดในเฟรมแล้ว ตาติเป็นจิตรกรจริง ๆ ตึกและเมืองทั้งหมดเป็นฉากที่ออกแบบมาอย่างดี พิสูจน์ได้ดีที่สุดในหลายฉาก เช่น ฉากที่ เมอร์ซิเออร์ อูโลต์ ทำกระจกประตูแตก แล้วแกล้งทำเป็นว่าประตูยังอยู่ดี โดยคอยยึดที่จับประตูไว้ ทำท่าเปิดเข้าเปิดออกให้ลูกค้า หรือเวลาพนักงานก้มตัวปิดล้อคแล้วส่วนหัวไปเทียบกับส่วนที่จับประตูแล้วทำให้เกิดภาพที่ประหลาดเหมือนเป็นกระต่ายก้มโค้ง เมืองแบบกล่องชีวิตแบบช่องที่น่าขัน หรือใน Mon Oncle ที่ตัวละครเดินรอบบ้าน แล้วหน้าต่างที่เป็นรูปลูกกะตาทำท่าเหมือนกวาดตาตาม คือเขามองเป็นนักวาดการ์ตูนมากว่าแชปปลิน คนที่ชอบการ์ตูนช่องน่าจะชอบ
แต่หนังของเขาถ้าลองให้เวลากับมันน่าจะดูง่ายครับ หนังอาจจะช้าหน่อย แต่คงเหมือนหนังเก่าคลาสสิกอื่น ๆ ที่ต้องใช้เวลาคุ้นชิน
Post a Comment